نویسنده: ویدا منصوری

عنکبوت چشم که باز کردم از نور پخش شده بر فضا معلوم بود که هوا آفتابی است، لذت خواب در تنم گیر افتاده بود و…

دوستی در روز دهم ژوئن سال2004 در توکیو، مرده‌ای را که جامه‌ی خواب بر تن داشت، پیدا کردند. فکر می‌کنم بیشتر کسانی که با جامه‌ی…

زوزه‌های باد چه می‌گویند؟! امشب انگار دلش تنگ است. غصه‌ها دارد. اندکی می‌نشینم و دل به طغیانش می‌دهم. غمش غمناک است. گاهی هق‌هق، گاهی ریز‌ریز…

نگاهم، بالی می‌زند و می‌چرخد، و از پنجره‌ی باز رو به حیاط کوچک خانه، بر روی قفسی که گوشه‌ی بالکن رها شده و مانده ‌است،…

گل‌های رز صورتی و زرد و قرمز در باغچه‌ی کوچک حیاط دلبری می‌کردند. و نجوا‌‌ کنان در گوش همدیگر در حال پچ‌پچ بودند. پسرم یک…

روزگارم خوب است. تنهایی را به شاخه‌ی بلند درخت گردویی گره زده‌ام، تنها نیستم.  هنوز هم هستند دوستانی یکرنگ که به خاطرم بیاورند زندگی همین…

می‌خواهم از دوستانی بنویسم که فاصله‌ها  توانسته است فرسنگ‌ها از تو دورشان کند. فاصله‌هایی که بسیار خسیس هستند و امکان نزدیک بودن را بی‌رحمانه از…

شب بود. از وقت خواب بچه‌ها گذشته بود. برای پسرک و دخترک باید قصه می‌خواند. کتاب را برداشت. پرت و پلا خواند. زبانش نمی‌چرخید.کلمات پرواز…

پسرم یک هسته‌ی کوچک را کف دستم می‌گذارد. هسته‌ای به سفیدی برف، بسیار نرم و لطیف، انقدر که اگر با ناخن اندکی فشارش دهم، خیلی…